دانشکده پرستاری و مامایی شرق گیلان - لنگرود

شهادت مظلومانه دهمین اخترتابناک آسمان امامت و ولایت ، مشعل فروزان هدایت، حضرت امام علی نقی الهادی (ع) بر عموم شیعیان تسلیت باد.

 امام هادی  (ع) در پانزدهمین روز از ماه ذی الحجه سال 212 قمری دیده به جهان گشود. زادگاه ایشان را صریا، محله ای در اطراف مدینه بود. امام هادی امام دهم شیعیان، فرزند امام جواد علیه السلام و سمانه بانویی بسیار بافضیلت و باتقوا هستند. 

امام هادی (ع) که در کودکی به امامت رسیده اند، 33 سال امامت شیعیان را برعهده داشته اند که با شهادت پدر ایشان، از سن 6 سالگی آغاز شد. در روایتی دیگر آغاز امامت امام هادی از 8 سالگی گزارش شده و تا سال 254 که به شهادت رسیده اند ادامه داشته است و این دوره با زمان خلافت 6 خلیفه عباسی معاصر بود.

در میان آن ها، متوکل عباسی (دهمین خلیفه عباسیان) بیش از همه، نسبت به اهل بیت(ع) و خاندان امامت و علویان صاحب نام، دشمنی می ورزید و از هر راه ممکن در صدد اذیت و آزار آنان بر می آمد و حتی نسبت به درگذشتگان اهل بیت(ع) نیز عقده گشایی می کرد و دستور می داد که قبور امامان معصوم(ع)، به ویژه قبر مطهر اباعبدالله الحسین(ع) و خانه های مجاور آن را خراب کرده و زمین های کربلا را شخم زده و زراعت نمایند.

 وی، در سال 243 قمری، امام علی النقی(ع) را از مدینه منوره به سامرا فراخواند و آن حضرت را برای همیشه از موطن اصلی وی و اجداد طاهرینش دور نمود.

تنها منتصر عباسی (یازدهمین خلیفه عباسیان) پس از ترور و هلاکت پدرش متوکل، در ایام کوتاه مدت خلافت خویش، نیکی های در خور توجهی به علویان و وابستگان به خاندان رسالت و امامت نمود، که در برابر آزار و اذیت های بی حد و حساب سایر خلفای عباسی، قابل جبران نمی باشد.

 امام علی النقی(ع) به مدت یازده سال در سامرا (پایتخت عباسیان) و در محله عسکر (منطقه مسکونی نظامیان) به حالت تبعید، زندگی نمود و در این مدت، تحت مراقبت و نظارت دستگاه امنیتی خلافت قرار داشت و از تماس با دوستان و یاران خویش محروم بود.

آن بزرگوار پس از حدود چهل و دو سال زندگى و سى و سه سال امامت، در سوم رجب سال ۲۵۴ هجرى قمرى بر اثر زهرى که با دسیسه ى معتز (سیزدهمین خلیفه عباسى) توسط معتمد عباسى به ایشان خوراندند، به شهادت رسید و آن امام بزرگوار را در شهر سامرا، به خاک سپردند.